دنــیـای عـجـیبیســت دنـیای مــا آدمــهــا . . .
بــــرهـنـه می آیـیـم، بــرهـنـه مــیـرویـم
بـا ایــن همــه عـــریـانی…قـلــب هیچـکس پـیــدا نیـست
دوســـت می داریــم،دوســت داشـتـه میـشـــویـم
بـا ایــن همــه تنـهـــاییـم…
بـه زنــدگی خـیـلی هــا غـبطــه می خـــوریـم
خـیلـی هــا بــه زنــدگی مــا غبـطـه می خــورنـد
بـا ایــن همــه هــرگــــز راضـی نیــستـیـم…
هـمـــه روزی میـمیــرنـد ، هـمــه روزی میـمیــریــم
بـا ایــن هـمــه حـــرص مــا را پـایـانی نیــسـت...
در حـــالی کـه همــیشـه از درد زیسـتـن می نـالـیـــم
هـمــه گـاهی گـنـاه می کنـنـد، هـمــه گاهی گنـاه میـکنیـم
با ایــن همــه مــا مـقصــر نیـستـیـم
و انـگـشت اشـــاره مــان هـمیـشـه ســـوی دیگـــریـست
دنیـای عـجیبی ست
دنـیای عـجیــب مــا آدمـــها…..