اگه تو دنیا هیچی نداشته باشی سه چیز همیشه همراه توست : خدای مهربون فکرای قشنگ قلب کوچیک من
تنهایی یعنی یه وقتهایی هست میبینی فقط خودتی و خودت!
رفیق داری ولی
همــــــــدرد نداری!
خانواده داری
حمــــــــایت نداری!
عشق داری…
تکیـــــــــه گاه نداری!
مثل همیــــشه….
همه چــــــی داری…
و هیـــــچی نداری!
بفهم لعنتی
دارد ناز تورا میکشد
دختری که از غرور، خورشید هم ب گرد پایش نمیرسد...
عــــادت نـــدارم درد دلـــــم را ، به هـمه کــــس بگویـــم..! ! !
پس خاکـــــش میکنم زیــر چهـــــره ی خنــــدانم.. ،
تا همـــــه فکـــــر کننــــد . . . نه دردی دارم و نه قلبــــــــــــــی
قـلبـــــم ایــن روزهـــا سـخــت درد میکــنـد !
کـاش یـک لـحظـــه مـی ایـسـتـاد تـا ببـیـنـم دردش چیــســت ؟
اصـــرار کـــردم حـقـیـقـت را بگــویــد تـا روشـــن شــوم . . .
حـقـیـقــت را گـفــت و بــرای هـمیـشه خـــامــوش شــدم . . . !
دنــیـای عـجـیبیســت دنـیای مــا آدمــهــا . . .
بــــرهـنـه می آیـیـم، بــرهـنـه مــیـرویـم
بـا ایــن همــه عـــریـانی…قـلــب هیچـکس پـیــدا نیـست
دوســـت می داریــم،دوســت داشـتـه میـشـــویـم
بـا ایــن همــه تنـهـــاییـم…
بـه زنــدگی خـیـلی هــا غـبطــه می خـــوریـم
خـیلـی هــا بــه زنــدگی مــا غبـطـه می خــورنـد
بـا ایــن همــه هــرگــــز راضـی نیــستـیـم…
هـمـــه روزی میـمیــرنـد ، هـمــه روزی میـمیــریــم
بـا ایــن هـمــه حـــرص مــا را پـایـانی نیــسـت...
در حـــالی کـه همــیشـه از درد زیسـتـن می نـالـیـــم
هـمــه گـاهی گـنـاه می کنـنـد، هـمــه گاهی گنـاه میـکنیـم
با ایــن همــه مــا مـقصــر نیـستـیـم
و انـگـشت اشـــاره مــان هـمیـشـه ســـوی دیگـــریـست
دنیـای عـجیبی ست
دنـیای عـجیــب مــا آدمـــها…..
میدونستی...!!!
خیلــــی وقــــتا بهــم میگن :
چرا میخنــــدی بگو ما هــــم بخنـــدیم…
اما هرگــــز نگفتــن:
چرا غصــــه میخوری بگـــو ماهــم بخــوریم…
دیدی ای حافظ که کنعان دلم بی ماه شد
عاقبت با عشق و غم کوه امیدم آب شد
گفته بودی یوسف گمگشته باز آید ولی
یوسف من تا قیامت همنشین چاه شد
دختره از پسره پرسید: من خوشگلم؟
گفت:نه...
گفت: دوسم داری...؟!
گفت: نوچ
گفت: اگه بمیرم واسم گریه میکنی؟
گفت: اصلا...
دختره چشماش پراز اشک شد.هیچ حرفی نزد...
پسره بغلش کردو گفت:
تو خوشگل نیستی زیباترینی...
تورو دوست ندارم ...عاشقتم...
اگه بمیری برات گریه نمیکنم ...منم میمیرم...
زن که باشی ترس های کوچکی داری !
از کوچه های بلند ، از غروب های خلوت
و از خیابان های بدون عابر می ترسی !
از صدای موتورسیکلت ها و دوچرخه هایی که بی هدف
در کوچه پس کوچه ها می چرخند ، می ترسی !
از بوق ماشین هایی که ظهرهای گرم تابستان جلوی پاهایت ترمز می کنند
و تو فقط چهره ی آدم هایی را می بینی
که در چشم هایشان حس نوع دوستی موج می زند....!
زن که باشی ترس های کوچکی داری ،
به بزرگی همه ی بی عدالتی هایی که به جرم زنانگی محکومت می کنند ...
و همیشه این تویی که مقصری !
ﻣـﺨـﺎﻃــﺐ ﺧـــﺎﺹ ﺍﮔـﻪ ﺧــــــــﺎﺹ ﺑﺎﺷﻪ ... !!!
ﻻﺯﻡ ﻧﻴـﺴﺖ ﺷﻤــﺎ ﺩﻭﺭﺵ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺍﻭﻥ ﺧـﻠـﻮﺕ ﮐﻨﻲ . .
ﺧــﻮﺩﺵ ﻭﺍﺳــﻪ ﺑـﻮﺩﻥ ﺷﻤـﺎ ﺟــﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻲ ﮐﻨـﻪ ...
ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﻫــﺮ ﮐﺴﻲ ﺭﻭ ﺗﻮﺟﻴــه ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﺸـﻮﻥ ﻣــﺎﻟﻪ ﺷﻤـﺎﺳﺖ ...
ﺧــﻮﺩﺵ ﺗـﻮﺭﻭ ﺑﻪ ﻫﻤـﻪ ﺩﻧـﻴﺎ ﻧﺸــﻮﻥ ﻣﻴـﺪﻩ ﻭ ﻣﻴـﮕﻪ ﺍﻳـﻦ ﻣـﺎﻟــﻪ ﻣـﻨﻪ !
ﻻﺯﻡ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﻓﮑــﺮ ﺭﻓﺘـﻨﺶ ﺑﺎﺷﻴـﺪ . . .
ﺧـﻮﺩﺵ ﺑﻪ ﺷﻤـﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻲ ﮐﻨﻪ ﺍﻭﻣــﺪﻩ که ﺑﻤﻮﻧﻪ
این روزا عادت همه ، رفتن و دل شکستنه
درد تموم عاشقا ، پای کسی نشستنه
این روزا کار آدما ، دلای پاکو بردنه
بعدش اونو گرفتنو ، به دیگری سپردنه
این روزا سهم عاشقا ، حسرت بی وفاییه
جرم تمامشون فقط ، لذت آشناییه
این روزا آدما دیگه ، تو قلب هم جا ندارن
مردم دیگه تو دلهاشون ، یه قطره دریا ندارن
این روزا قصه ها همش ، قصه دل سوزوندنه
خلاصهء حرف همه ، پرزدن و نموندنه
جنس دلای آدما ، این روزا سخت و سنگیه
فقط توی نقاشیا ، دنیا قشنگ و رنگیه
مردم ما به هم دیگه ، فقط زود عادت میکنن
حقا که بی وفایی رو ، خوبم رعایت میکنن
تو که میدانستی با چه اشتیاقی...
خودم را قسمت میکنم برایت ... پس چرا ؟؟؟؟؟
زودتر از تکه تکه شدنم... جوابم نکردی؟!!
دلهای پاک خطا نمیکنند!
سادگی میکنند..
و امروز سادگی پاک ترین خطای دنیاست...!
تنهایی را بلند ترین شاخه درخت خوب میفهمد...
انگار هرچه بزرگتر میشویم تنهاتر میشویم
براستی خداوند از بزرگی تنهاست یا از تنهایی بزرگ؟؟؟؟
هیچکس نـفهمیـــــد که « زلـیخـــــــا » مــَـــــــــرد بـود ..!
میــــدانی چــــــــــــرا ؟؟؟
مـــــردانـــگی میــخواهـــــد
مــــــــانـدَن ، پــای عشــــــقی که مـُـــدام تـو را پـــس میــــزَنــد...
دنـیایــت پــر بــود از فـــرشــتـه هــایـی کـه پــــرواز می کــردنـد ...
و تــو گـفـتی کـه اگــر فــرشـته نیـستیـم پــرواز را آدمــانه یـاد می گـیـریـم ...
و تــو هـــر روز مـــرا بـالای بـام خـیـــال می بــردی ...
و مــن و تـــو مــا می شــدیـم و بـا گـــذر از راه خـیال پـــرواز را تـمــرین می کـردیـم ...
تــو بی بـال می پـــریـدی ...
ولـی مــن ...؟!
تـــو شــده بــودی بـال هــایـم بــرای پــرواز ...
ولی حــالا دنـیایـت شــده کـلاغی کـه بـال دارد ...
و نـمی پــرد و صــدای قــار قــارش فـقـط گــوش هــا را کــر می کـنـد ...
چــه دنـیای ســاکـتـی!
دیگـــر صـــدای تـپـش قـلـبهــا غـــوغــا نمــیکنـد،
بـی گمـــان هـمـه شکستــه انـد!
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: